حفاری سنگ و خاک یکی از موضوعات مهم در پروژههای عمرانی میباشد. ویژگیهای توده سنگ یکی از فاکتورهای کنترلی در تعیین روش حفاری بوده و ارتباط بسیار نزدیکی با تعداد دستهدرزهها و ساختار سنگ دارد. در حالت کلی تکنیکهای مختلفی جهت حفاری سنگ یا خاک وجود دارد. سنگ ترکیبی از قطعات سنگ سالم و ناپیوستگی میباشد که رفتار آن عمدتاً تابع ناپیوستگیها بوده و بیشتر در رده محیطهای ناپیوسته و شبه پیوسته میباشد. بهطورکلی روشهای حفاری را میتوان به چهار دسته کندن (Digging)، شکافتن (Ripping)، چکش هیدرولیکی (Hydraulic hammer) و انفجار (Blasting) تقسیمبندی نمود. در فهارس بهای راه، راهآهن و باند فرودگاه ماقبل سال 87، این تقسیمبندی با استفاده از میزان قدرت ماشینآلات مورد استفاده (میزان قدرت اسب بخار بولدوزر) تقسیمبندی میشد. از سال 1387 لغایت 1395، مبنای تقسیمبندی به نوع محیط میزبان، یعنی خاکی یا سنگی بودن و نوع عملیات حفاری (استفاده از بولدوزر یا انفجار...) تغییر یافت. نهایتاً با توجه به مطالعات آماری و بررسیهای میدانی در چندین پروژه مختلف حوزه راهسازی در شرکت مهندسین مشاور راه یاب ملل، شاخص زمینشناسی GSI جهت تعیین قابلیت حفاری، به سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد و درنهایت در فهرست سال 1396 این شاخص برای اولین بار در توضیحات فهرست درج و مورد استفاده قرار گرفت. در این مقاله به چگونگی استفاده از این شاخص در حوزه راهسازی اشاره میشود.